Er is iets magisch aan het geven van een tweede leven aan spullen die voor velen allang afgedankt zijn. In plaats van naar de vuilstort, krijgen oude gereedschappen, verroeste stukken metaal en versleten stukken hout een nieuw bestaan – als dieren. Niet van vlees en bloed, maar van ijzer, schroeven, touw en splinters. Elk object draagt zijn eigen geschiedenis met zich mee en vormt samen met andere vergeten onderdelen iets levends, iets nieuws.
Want als je goed kijkt, zie je overal mogelijkheden. Een kromme spijker wordt een poot, een rolschaats verandert in vleugels, een oude hark blijkt ineens het perfecte gewei voor een eland. Zo ontstaan er dieren die iets vertellen: over vindingrijkheid, duurzaamheid en vooral over plezier in maken.
In garages, schuurtjes en op zolders liggen vaak dozen vol spullen die “misschien ooit nog van pas komen”. En wat blijkt? Dat komt dus écht nog van pas. Met een beetje fantasie kun je van een handvol rommel een hele dierentuin bouwen. Een vogel krijgt pootjes van oude vorkjes, een staart van verweerde scharnieren en ogen van moertjes. Een eland komt tot leven met een houten lijf, spijkerpoten en een gewei dat ooit een tuin harkte.
Ook aangespoeld hout, versleten touw en verroeste metalen krijgen een nieuw leven. In plaats van afval aan de kust of een vergeten plank in de werkplaats, worden ze onderdeel van iets kunstzinnigs – en vaak ook iets vrolijks. De schoonheid zit hem niet in perfectie, maar in het karakter dat deze materialen meebrengen. Roestige randen, afgebladderde verf, kromgetrokken vormen… ze voegen allemaal een stukje ziel toe.
Zelf ben ik aan de slag gegaan met wat ik nog had liggen. Zo maakte ik een eland met een stuk van een hark als gewei, oude spijkers als poten – stug, maar krachtig – en een vogel die zijn vleugels dankt aan delen van een rolschaats. Zijn voetjes zijn vorkjes, z’n snavel van oude kroontjespennen. En z’n ogen? Twee kleine ringetjes en een sier spijker die me aankeken alsof ze altijd al bij een vogel hoorden.
Het mooie is: niets hoeft perfect, alles mag gek zijn. Juist die onverwachte combinaties maken het bijzonder. En wie weet, als je straks in je garage rondkijkt, zie je niet zomaar rommel, maar het begin van een nieuw dier. Misschien kijkt een vos je wel aan vanuit een oude tang, of sluimert er een uil in een verroest fietszadel.
Dus: bewaar gerust je spullen, en probeer het eens. Er schuilt een hele wereld in afgedankte materialen – je hoeft hem alleen nog maar tot leven te wekken.
MOcht je ook een dier willen maken, maar je mist nog wat oude gebruikte materialen dan staan er in de winkel een paar assortie pakketten om je alvast opweg te helpen.
Comments